این راكتور حاوی دانه های ریزی همچون شن یا كربن فعال گرانوله است كه باكتری ها به آن می چسبند. سرعت نسبتا بالای جریان رو به بالای فاضلاب باعث بلند شدن حاملهای بیوفیلم تا نقطه ای می شود كه نیروی منفی شناوری تقریبا برابر نیروی اصطكاك رو به بالای ناشی از آب باشد. آنگاه ارتفاع بستر شناور ثابت می شود. در حالت عادی قسمتی از پساب به ورودی برگشت داده می شود. تا سرعت رو به بالای زیاد، حتی در موقعی كه دبی فاضلاب پایین است، حفظ شود. اغلب در این راكتور پساب از میان یك بستر شنی كه رشد میكروبی روی آن انجام شده رو به بالا حركت می كند. در عین حال امتیاز قابل توجهی در استفاده از كربن فعال گرانوله به عنوان بستر برای تصفیه فاضلاب های حاوی مواد سمی ولی قابل جذب ، نظیر تركیبات فنولی مشاهده شده است.

مقدار خروجی كه باید برگشته و با سوبسترا مخلوط شود، بوسیله غلظت پساب و سرعت شناورسازی تعیین می شود. بارگذاری حجمی بسترهای شناور می تواند به شدت زیاد باشد. و به نزدیك Kg COD/ m³.day 100 برسد. معمولا این راكتورها قابلیت تصفیه با بارهای آلی زیاد را ندارند.